Deneyimsel Öğreti ve İnsan Tanıma

Sihirli Anahtar Cesaret İnsanoğlu bu, şaşar beşer… Doğru olanı yapmaya çalışır ama bazen öyle bir noktaya gelir ki….  Gücü yetmez, ne yapacağını bilemez ve asla yapmam dediği şeyleri yaparken buluverir kendini…  Aslı için de öyle günlerden biriydi. Ona verilen işi yetiştirmesi gereken tarihte tamamlayamamıştı. Az sonra Genel Müdüre konu ile ilgili raporlama yapması gerekiyordu ama daha işin yarısında bile değildi.  Ne diyecekti?  Ne yapacaktı?  Kendini çok çaresiz hissediyordu.  Doğruyu söyleyecek cesareti yoktu. Ne yapacağı konusunda yaşadığı kararsızlık da cabasıydı… Cesaretsizlik, net olmamak insanı ne kadar da yoruyordu. Yalan söylese kimseye yakıştırmadığı, eleştirdiği bir şeyi kendisi yapmış olacaktı. Bu olacak iş değildi. Bunu yapmamak üzere oturttuğu bir yaşam stili vardı. Ama durumu çarpıtarak anlatmaktan başka çözüm göremiyordu. Yalan söylemeden bu işin içinden çıkabilecek gibi durmuyordu.  “Yalana mecburum, başka yolu mu var?” diyordu içinde...

Kendime Mektup Sevgili 50 Yaşındaki Ben, Bazen çabaladığın halde işler istediğin gibi gitmeyecek. O an yaşadığın üzüntü, hayal kırıklığı ya da zorluk sana olumsuz hissettirecek. “Nerede hata yaptım” diye soracaksın. Bazen hataların olacak bunun olumsuz sonuçlarını alacaksın. Bazen elinden geleni yapacaksın ama istediğin gibi olmayacak. Hayat alacağın olumlu sonucu, senin lehine erteleyecek. Ama her ikisinde de bir yanıt vereceksin. Asıl sonucu olumlu ya da olumsuz yapan ise verdiğin bu yanıt olacak. Bu yanıtı verirken, sana o sonucu verenin hep senden yana olduğunu unutma.  Niyetini hep taze tut. Bazen sonuçlar istediğin gibi  olur, bazen ise beklemediğin şekilde olur... Ama ne yaşarsan yaşa, ana amacını asla unutma. Yol ne kadar yokuş olsa da, bir düzlüğe varacak unutma. Niyetini rehber, sabrı yolunda azık yap kendine. Yaptığın her şey, sabrettiğin her durum, gözünden akan her damla bile, seni asıl amacına yaklaştırsın. Geri dönüp baktığında, “Ne yaptıysam beni oraya götürdü...

OÙ VAIS-JE? C'était une chaude journée d'été... L'air était un peu humide, les nuages étaient bleus, les gens sortaient dans les parcs. Zeynep était assis sur un banc à ce moment-là, observant les alentours. Normalement, elle n'avait pas l'habitude de s'asseoir sur un banc. D'habitude, elle courait ou marchait vite. Mais elle s'est dit qu'elle devait s'arrêter: “Arrête-toi et regarde un peu” En observant, elle remarqua la petite fille qui faisait voler des ballons rouges, sa mère qui courait après elle, l'odeur de la mer... Parce que Zeynep avait une vie très occupée. Elle avait toujours été en mouvement depuis l'enfance. Et c'était comme si c'était son destin. La vie s'écoulait à toute vitesse… Zeynep était heureuse de cette précipitation. Elle se sentait mal quand elle s’arrêtait. Mais elle avait aussi peur d'aller dans l'excès. Elle voulait que la vie progresse en équilibre. Car elle savait que  “l'excès de tout...

What Do You Think About Exercise? If we asked this question, how do you think most people would respond? Most would talk about the benefits of exercise and argue that it’s necessary. In other words, if we asked “Why should we do it?” most people would agree that it’s a good thing. But if we look at the reality, these statements often remain in theory. In fact, the number of people who are truly engaged in exercise is quite small. If it’s really such a good thing, isn’t it strange that we don’t make space for it in our daily routine? When it comes to things that we know we’ll enjoy like shopping, eating, or entertainment, we have no problem making time. We don’t mind the effort or the travel it takes. But when it comes to moving for our health, do we show the same enthusiasm? “I don’t have time… I’m too busy… I feel tired… I can’t afford it… There’s nowhere to walk… There’s no proper gym… Besides, what would be the benefit of doing exercise just for two hours a week?” It’s never hard to...