Merhaba canım oğlum 🙂
Bugün 1 yaşına girdin…
Sen daha bilmezsin ama buralarda insanlar bir şeye şaşırdığında "bir yaşıma daha girdim" derler.
Düşündüm de şaşkınlığımı gizleyemiyorum…
Ben seninle birçok yaşıma girdim, çıktım …
Nasıl bir insan yoktan var olup, şekil alıp, mini minnacık dünyaya gelebilir diye düşündüm…
Kendi kalbimle seninkini kıyasladığımda, kalbin baş parmağım kadardı…
Bir kalp bu kadar küçük olup nasıl atabilir dedim…
Doğduğunda gözlerin açılmamıştı daha, bir göz görmeden nasıl annesini bilir bulur tanır dedim…
Her ağladığında kucağımda sakinleşirken, annen olduğumu nasıl anladığını hep merak ettim…
Nasıl koşulsuz bir sevgiydi ki bu, sen daha düşmeden hissettim tuttum…
Bana bunları yaptıran neydi, kimdi?…
Beni bana bıraksan yapamazdım çünkü…
Her defasında hayrete düştüm…
Ne emeklemeyi gösterdim ne de yürümeyi ama sen kendin zaten bunları yapabildin…
Sana bunları öğreten ben değilsem, sen nasıl öğrendin?
Sonra anladım ki sen bana çok şey öğretiyordun aslında. Halbuki ben sana öğreteceğimi zannediyordum…
Sabretmeyi senden öğrendim…
Bir şeyi defalarca kez düşürüp, yine de sesin çıkmadığında…
Mücadele etmeyi senden öğrendim…
Merdivenden defalarca kez düşüp, yine de kalkıp tırmanmaya çalıştığında….
Takılmamayı senden öğrendim…
Her yeni gün yürüyemesen de, önemsemeyip ötekisi gün tekrar denediğinde…
Devam etmeyi senden öğrendim…
Elinden oyuncağını aldığımda ağlayıp, beş dakika sonra bana gülücükler saçtığında…
Merhameti senden öğrendim…
Sana kızmama rağmen ağlaya ağlaya da olsa, dönüp bana sarıldığında…
Şükretmeyi senden öğrendim…
Hasta olduğunda bile hiç gülmeyi bırakmadığında…
Dinamik olmayı senden öğrendim…
Her sabaha gülücüklerle ve enerji dolu uyandığında…
Mükemmel olamayacağımı senden öğrendim…
Her an ve her koşulda yakama sıkıca yapışıp, bazen bana engel olduğun için işlerim aksadığında…
Aslında hayatıma bir engel değil de ikram olduğunu anladım…
Eski ben olmayıp daha da olgunlaştığımda…
Asıl neyi anladım biliyor musun?
Küçücük bir bebek kocaman bir insandan daha koca olabilirmiş bu dünyada…
En çok da senin arkanda…
Seni yaratana…
Hayran oldum, anne olunca…
Gördüm ki insan ne kadar küçük,
Bir küçücükten bir şeyler öğrenir her anında…
Ne de olsa "her bilenin üstünde daha iyi bir bilen vardır" bu hayatta…
Sana bir cümle bırakacaksam dünyada
"en iyi öğrenen ve öğreten olmayı sakın bırakma" :)
Hepsinin ardındaysa…
RAB bin hep arkanda, yanında, sağında, solunda…
Bana en iyi bunu öğrettin…
Sende bunu sakın haa unutma…
***
İnsanoğlu var olduğundan bu yana amacı hiç değişmemiştir. Mutlu başarılı olmak ve iyi ilişkiler kurmak.
Deneyimsel Tasarım Öğretisi de insanın amacını amaç edinmiştir. "Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" programlarında sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı, daha mutlu ve daha marifetli olmalarına destek olur.
***
Yorumlar
Yorum Gönder